Το Αιγαίο Πέλαγος είναι η Θάλασσα που η Ελλάδα κολυμπά. Για τους περισσότερους είναι μέρος της Εθνικής της επικράτειας και ως τέτοιο αναγνωρίζεται και αγαπιέται. Το Αιγαίο δεν βρέχει μόνο την Ελλαδα. Το Αιγαίο η Ελλάδα το μοιράζεται και με την Τουρκία.  Το πέρασμα από την μια πλευρά στην άλλη είναι ένας θάνατος αφού η άλλη πλευρά είναι ένας ξένος τόπος. Το κοινό παρελθόν και η γειτνίαση, τα απομεινάρια μιας κοινής ζωής, κάνουν την λήθη πιο επιτακτική. Το Αιγαίο τελειώνει εκεί που τελειώνουν τα σύνορα. Μετά είναι ένας άλλος κόσμος ή ο άλλος κόσμος.

Πολλοί τουρίστες καθημερινά κάνουν την μικρή εκδρομή από την Μυτιλήνη στο Αϊβαλί και τούμπαλιν για τους περισσότερους, δεν έχει καμιά σημασιοδότηση.

Ο Χάρων μ’ έναν οβολό πέρναγε τους νεκρούς στον άλλο κόσμο με μια βάρκα, το Αιγαίο είναι το σύνορο που κάνει την τόσο κοντινή απέναντι ακτή άλλο κόσμο. Μέχρι να φτάσεις θα χεις ξεχάσει.

Ένα βίντεο χαμηλής ποιότητας με τυχαία πλάνα από την διαδρομή Μυτιλήνη – Αϊβαλί. Κακής ποιότητας εικόνα και ήχος. Στο φόντο πίσω από τον αέρα και το βουητό ακούγεται παραμορφωμένο το “Σμυρναίικο Μινόρε” με την Μαρίκα Παπαγκίκα, μια ηχογράφηση του 1919 μόλις 3 χρόνια πριν τον οριστικό διαχωρισμό των δυο πλευρών του Αιγαίου. Ο απόηχος θρήνου χάνεται πίσω από πλάνα που καίγονται από τον δυνατό ήλιο και τα αδρά πίξελ δημιουργώντας μια αίσθηση μελαγχολίας και διάλυσης. Μια σύντομη σημείωση, μια vanitas, και ένα πείραμα για τα όρια του ψηφιακού υλικού και τον λυρισμό που αποδίδει.

A low resolution amateur video from the excursion from the Greek island Midili to Ayvalik city at the Turkish coast. Α low quality video with bad sound, an old Minor Asia song has been altered and exacerbated the melagholy of the image.

The other side is a death. The trip is like the trip of the acient myth to the other world, the world of oblivion.

Maria Sarri 2010