An interview of Maria Sarri to Akis Gavriilidis

for “Nationless” publication. (a project between Macedonia-Greece and Serbia 2016)

What is exactly the story of this video?

In May 2013, the news on TV, Internet news sites, and all media in Greece were after the story of the disappearance of a thirteen years old girl. The young girl had decided to run away from her home and her family in Athens and go to Kavala, at the other side of the country, to meet a twenty-three years old young man whom she had met through Facebook and fell in love with. The young man is an immigrant from Albania who is working as a shepherd at the countryside, although his secret dream is to become one day a hip hop star. The girl met the young man and together they ran away to hide into a nearby forest. As the police was chasing them, the media revealed their Facebook profiles. Immediately, the young man’s Facebook profile became the target of many users who started harassing him. In the beginning, what exactly was happening with them was not very clear, and the media that want to manipulate the story and produce a horrible drama accused him for the seduction of the minor and even for pedophilia. At that moment, an undeclared war was happening on the Internet: groups of racists were attacking massively against groups or individuals (human rights activists, immigrants, and others); very soon, the young man’s profile became a battlefield of arguments, accusations, insults. Through the four days of the chasing, and as the truth came out gradually from police’s reports, the arguments at the comments space on his profile wall changed, and voices that supported real mutual love between them gained ground.The video is based on print screen images from the young man’s Facebook profile with the comments of the other users. I edited them with animation in order to give a real-time, lively format. Videos from TV news are also included. Searching for a music theme, I found Albanian hip hop music created by Albanian immigrants in Greece in Greek and Albanian. It was a surprise! I had no idea of the pain, the passion, and nostalgia that these songs reveal, they are a world that is secret from Greeks.

Why did you choose this subject, what attracted you to this story?

In 2009, I started working with stuff on YouTube concerning Balkan nationalism. I had already decided to move to Istanbul for a time for master studies and I had already visited Macedonia once for an artistic project, but even earlier the ideas of the Greek Enlightenment’s revolutionary figure Rigas Fereos about a Balkan federation had triggered me. In a few words, having started a research into Greek modern history and issues of Greek identity, it was fatal for me to fall on the Balkans. Although Greeks generally are not fond of adding “Balkan” to their identity, I think it is in their soul. Another aspect of this work is my relation with the social media: the last 15 years, the rapid development of social media and their interaction brought face to face our mutual Balkan passion. These debates, even the most hateful ones, confirmed our need for mutual communication. For example, in debates under the young Albanian’s profile, people who in the beginning were enemies, gradually came to like each other, even to fall in love. This story also shows that, in the electronic world, borders and prejudices do not have the same effect as in real life: a Greek girl from Athens fell in love with an Albanian shepherd who lived at the other end of the country. Another example is the Greek-Turkish romances: since Facebook started to expand, many Greek-Turkish love stories erupted. Turkish TV serials conquered Greek television much later than the love boom appeared in Facebook.
The video is trying to cover the multiplicity of the online experience, the different layers and perspectives. When you’re surfing on the computer at the same time television is open in the room and a couple of tabs are also active on the browser with extra information or music, at the same time the story of the comments on Facebook itself also creates images and narrations into the image and narration. Deep far on the image, as in a renaissance painting, you can see nature, behind the multiple layers of noise and comments, there is a forest with two lovers trying to hide. Music also works the same way: the urban beat of hip hop songs distributed online at YouTube are an endless Balkan mourning of a son longing to see his mother –a very common motive in Balkan oral tradition.

You presented this video at Thessaloniki in the framework of the “Nationless” project. What was your feedback, and what was your expectation from this interaction?

“Nationless” was a project that had started long before I joined it, so I haven’t contributed to the creation of the concept although I found it very interesting and inspiring. I have participated into the two of the three events: the one at Skopje and the one at Thessaloniki. At Skopje I presented my older work on nationalism in Balkans, again with re-appropriated material from YouTube. Soon after that, I started making this work in order to present it at Thessaloniki as a continuation of the Skopje presentation. The term “nationless” may work better between ex-Yugoslavian countries, but between Greeks, Macedonians Albanians and other Balkans it is more complicated, precisely because they don’t know so well each other. For me the first step is to have as a point of departure the given identity and, through this identity, to try to meet and know the other in order to overcome the prejudices that are based mostly on ignorance. Then is easiest to be “nationless”. As you Akis have many times successively point out (speaking and writing about Greek – Macedonian debate): “We hate in the other what we don’t like in ourselves, what we consider as an obscene enjoyment that they stole from us, and this is one reason for national mistrust and hatred”. We have to realize and cope with these feelings.
The “Nationless” can also occur as a result of the overwhelming presence of identities in the Balkan’s area. I mean if you count them you lose your mind and this excess of identities make them unspecified so you end up in a “Nationless” area with many different local colors and variations.
The meeting of artists and theoreticians is very important although it is very difficult to work in practice and this has nothing to do with the national identity but with these two very special identities: artists, theoreticians (general cultural/social theorists, philosophers, anthropologists), and then each individual has a very own character so as you understand there are again multi- leveled situations that make the meeting and especially for such a short time very difficult to reach a concrete conclusion but this is not the point no one is looking for certain answers but only for aspects that can exists and smoother the ground.
The feedback was positive, mostly because the work hasn’t been exhibited in a wide range of audience but the participants of the project: artists and theorists. I would like to have the opportunity to share it with a wider audience and to talk more about it but even with these limitations “Nationless” was the ground for the realization of this work.

ΡΩΜΑΙΟΣ & ΙΟΥΛΙΕΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΗ

Το Μάιο του 2013 τα δελτία ειδήσεων των ελληνικών καναλιών συγκλονίζονται από την είδηση της εξαφάνισης 13χρονης, η οποία εμφανίζεται σε τηλεοπτικά δίκτυα και δημόσιους χώρους στα πλαίσια των ανακοινώσεων Amber Alert του φιλανθρωπικού οργανισμού «Χαμόγελο του παιδιού». Tα ειδησεογραφικά δελτία αρχίζουν να ξετυλίγουν μια ιστορία που στην αρχή φαντάζει αποτρόπαια αλλά σιγά σιγά, καθώς νέα στοιχεία προστίθενται, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από ότι φαίνεται ή από ότι τα μέσα επιθυμούν να παρουσιάσουν.

Το 2013 που δεν απέχει και πολύ από το σήμερα ήταν ίσως από τις πιο σκληρές χρονιές για τα ανθρώπινα δικαιώματα για τους κατοίκους της Ελλάδας, έχοντας μπει για τα καλά στην «κρίση» και έχοντας συνειδητοποιήσει πλέον ότι είναι κάτι που δεν θα τελειώσει γρήγορα και αναίμαχτα η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει σκληρά μέτρα που βάλλουν τις μεσαίες και κατώτερες τάξεις, ενώ ταυτόχρονα η ακροδεξιά οργάνωση «Χρυσή Αυγή» η οποία είναι πλέον κόμμα στο κοινοβούλιο συνεχίζει ακάθεκτη την εγκληματική της δραστηριότητα εναντίον μεταναστών αλλά και άλλων εσωτερικών εχθρών. Στα πλαίσια αυτής της εκστρατείας επιστρατεύονται και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου με προφίλ λιγότερο ή περισσότερο προφανή ακροδεξιοί εθνικιστές προφασιζόμενοι τους ανένταχτους, μέσους, αγανακτισμένους πολίτες, επιτίθενται με χυδαίο τρόπο σε ομάδες, προφίλ και άλλες ηλεκτρονικές πλατφόρμες (facebook, youtube, twitter κλπ). Να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα που διαβάζεται αυτό το κείμενο αυτός ο πόλεμος των post και των comments συνεχίζεται αν και λιγότερο λυσσαλέα μετά την ποινική δίωξη της «Χρυσής Αυγής» και την παραπομπή των εγκλημάτων της στη δικαιοσύνη. Όπως και να χει ένας ανθρωπολόγος του μέλλοντος θα άξιζε να μελετήσει αυτό το πεδίο διάδρασης και ανταλλαγής και την ανθρώπινη συμπεριφορά στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες.
Η 13χρονη Χ λοιπόν γνωρίζεται στο facebook με τον 23χρονο Μ και μεταξύ τους αναπτύσσεται ένας πλατωνικός έρωτας, η 13χρονη αποφασίζει να το σκάσει από το σπίτι της στην Αθήνα να πάρει λεωφορείο και να πάει να τον συναντήσει στην Καβάλα στα λουτρά Ελευθερών όπου ο 23χρονος διαμένει. Ο 23χρονος Αλβανός -όπως τον αποκαλούν τα μέσα- μένει σε αγροτική περιοχή και εργάζεται ως βοσκός, όμως το όνειρό του είναι να γίνει τραγουδιστής της Χιπ Χοπ μουσικής. Καθώς οι δυο νέοι διατηρούσαν τα προφίλ τους στο facebook ξεκλείδωτα, πολύ γρήγορα όλες οι λεπτομέρειες της ζωής τους γίνονται δημόσια βορά από κανάλια, μέσα, αλλά και από «λαϊκά δικαστήρια» που στήθηκαν στον facebook wall του 23χρονου. Είναι ενδιαφέρον ότι πολλοί «αγανακτισμένοι» πολίτες αντιμετώπισαν το προσωπικό προφίλ του χρήστη στο facebook σαν Ελληνική εδαφική κυριότητα, εισβάλλοντας μέσα και βρίζοντας τον μετανάστη κάτοχό του. Καθώς η καταδίωξη των φυγάδων είναι σε εξέλιξη, επί 3 μέρες τα σχόλια πολλαπλασιάζονται στον τοίχο του νεαρού ο οποίος και φυσικά απέχει. Οι αντικρουόμενες απόψεις που συνεχώς μετεξελίσσονται, καθώς νέα στοιχεία προβάλλουν στο προσκήνιο, και οι διαφορετικές ταυτότητες που αναδύονται μέσα από την ανταλλαγή δημιουργούν μια πολυεπίπεδη αφήγηση η οποία αναπτύσσεται παράλληλα με την καταδίωξη όπως την σκηνοθετούν τα κανάλια, αλλά και από την πραγματικότητα των δυο ηρώων όπως διαγράφεται μέσα από τις λεπτομέρειες που οι «αρχές» αποκαλύπτουν. Η κοινή γνώμη στο facebook, τα κανάλια σε έναν ύπουλο και κακόβουλο ρόλο ηθικού κριτή που σκοπό έχουν να χαϊδέψουν την ηδονοβλεψία και τον ρατσισμό του μέσου πολίτη, οι αρχές αμήχανες και στο βάθος της εικόνας η υποψία ενός δάσους στα λουτρά Ελευθερών, ενός φυσικού τοπίου που φυλάει στο σκοτάδι δυο καταδιωκόμενους ερωτευμένους ή έναν αδίστακτο παιδόφιλο. Στο τέλος η αγάπη θριαμβεύει.
H hip hop μουσική που διατρέχει την αφήγηση είναι επιλογή από δουλειές Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα που μιλάνε για την εμπειρία τους να ζούνε και να εργάζονται σε αυτή ή ακόμα και να είναι τρόφιμοι φυλακών, και δημιουργεί ένα επιπλέον επίπεδο αφήγησης.
Το βίντεο θέτει πολλά ζητήματα που αφορούν τον ρατσισμό, την δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων, την αυτοδιάθεση ενός ανήλικου και τα όρια μεταξύ επιλογής και αποπλάνησης, την κοινή γνώμη και πώς αυτή διαμορφώνεται στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες.
Πλέκοντας μια δραματουργία που δημιουργείται από ένα τεράστιο αρχείο από screen saved images -με πολλά ενδιαφέροντα αφηγηματικά στοιχεία να μένουν απέξω- ήρθα αντιμέτωπη με την πρόκληση να κάνω ταινία τα σχόλια του facebook και τα δελτία ειδήσεων· περισσότερο ίσως από το διπλάσιο υλικό παραμένει πρόκληση για μια μελλοντική αξιοποίησή του με έναν διαφορετικό τρόπο.

Το βίντεο, για να το παρακολουθήσετε παρακαλώ ζητήστε τον κωδικό.

Maria Sarri 2015